Ενδομητρίωση: Όσα πρέπει να ξέρεις για τη «σιωπηλή» πάθηση που επηρεάζει τη γυναικεία ζωή

Η ενδομητρίωση είναι μια γυναικολογική πάθηση που επηρεάζει εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο, αλλά παραμένει συχνά αδιάγνωστη ή παρανοημένη. Αν και δεν είναι επικίνδυνη για τη ζωή, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα ζωής μιας γυναίκας, τη γονιμότητά της και την καθημερινότητά της.

Τι είναι η ενδομητρίωση;

Η ενδομητρίωση συμβαίνει όταν ιστός παρόμοιος με αυτόν που φυσιολογικά επενδύει το εσωτερικό της μήτρας (το ενδομήτριο), αναπτύσσεται σε άλλα σημεία του σώματος, όπως στις ωοθήκες, τις σάλπιγγες, το έντερο ή την ουροδόχο κύστη. Παρόλο που δεν βρίσκεται στη μήτρα, αυτός ο ιστός συμπεριφέρεται σαν το φυσιολογικό ενδομήτριο ανταποκρίνεται στις ορμονικές αλλαγές του κύκλου και αιμορραγεί κάθε μήνα. Ωστόσο, επειδή δεν μπορεί να αποβληθεί φυσιολογικά, προκαλεί φλεγμονή, πόνο και σε κάποιες περιπτώσεις δημιουργεί συμφύσεις και κύστες.

Συμπτώματα που δεν πρέπει να αγνοήσεις

Κάθε γυναίκα βιώνει διαφορετικά την ενδομητρίωση. Μερικά από τα πιο συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Έντονο πόνο κατά την έμμηνο ρύση (δυσμηνόρροια)
• Πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή
• Αιμορραγία μεταξύ περιόδων
• Χρόνιο πυελικό πόνο
• Δυσκολία στη σύλληψη (υπογονιμότητα)

Σε κάποιες περιπτώσεις, η ενδομητρίωση δεν εμφανίζει καθόλου συμπτώματα και εντοπίζεται τυχαία κατά τη διάρκεια εξετάσεων γονιμότητας ή επεμβατικής διάγνωσης.

Γιατί εμφανίζεται;

Η ακριβής αιτία της ενδομητρίωσης παραμένει άγνωστη. Υπάρχουν όμως αρκετές θεωρίες, όπως:

• Ανάστροφη ροή αίματος κατά την περίοδο, όπου το αίμα μαζί με κύτταρα του ενδομητρίου ταξιδεύει προς τις σάλπιγγες και την κοιλιακή χώρα.
• Γενετική προδιάθεση, καθώς η πάθηση φαίνεται να είναι πιο συχνή σε γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό.
• Ανοσολογικοί παράγοντες, που ίσως επηρεάζουν την αντίδραση του σώματος στην ανάπτυξη του ιστού.

Διάγνωση και θεραπεία

Η διάγνωση μπορεί να καθυστερήσει, καθώς τα συμπτώματα μπορεί να αποδίδονται σε άλλες καταστάσεις. Ο γυναικολόγος θα ξεκινήσει με κλινική εξέταση, υπερηχογράφημα και ενδεχομένως μαγνητική τομογραφία. Ωστόσο, η πιο αξιόπιστη μέθοδος διάγνωσης είναι η λαπαροσκόπηση, κατά την οποία ο γιατρός μπορεί να δει άμεσα τις βλάβες και να πάρει βιοψίες.

Η θεραπεία εξατομικεύεται και μπορεί να περιλαμβάνει:

• Φαρμακευτική αγωγή, όπως ορμονικά σκευάσματα που καταστέλλουν την ανάπτυξη του ιστού
• Χειρουργική αντιμετώπιση, συνήθως λαπαροσκοπικά, για αφαίρεση των εστιών και λύση συμφύσεων
• Υποστήριξη γονιμότητας, σε περιπτώσεις υπογονιμότητας

Ο στόχος είναι πάντα η ανακούφιση από τον πόνο και η βελτίωση της ποιότητας ζωής της γυναίκας.